سالمندان املش نیازمند توجه فوری هستند؛ از مبلمان شهری تا خدمات سلامت و سیاست‌های حمایتی، همه چیز باید برای بهبود کیفیت زندگی آنان تغییر کند. 

نیمرخ/ بر اساس سامانه سیب وزارت بهداشت، درمان و آموزشی پزشکی (سامانه یکپارچه بهداشت) در سال ۱۴۰۴ از کل جمعیت استان گیلان ؛ ۱۷.۱۸ درصد را سالمندان تشکیل می‌دهند و در این میان شهرستان‌ های سیاهکل ۲۲.۰۸ درصد، رودسر با ۲۱.۷۷، شفت با ۲۱.۶۳ و بندرانزلی با ۲۱.۳۹ و املش با ۲۰.۹۰ درصد سالمندترین نقاط استان هستند. 
با بررسی این ارقام مساله نگهداشت سالمندان جدی تر می شود ، چرا که به گواه پایش های رسمی سالمندان بخش قابل توجهی از جمعیت استان را به خود اختصاص داده اند. 
سالمندان به عنوان بخش ارزشمند و سرمایه های اجتماعی ، مستحق دریافت خدمات مطلوب و رفاه نسبی هستند، اما کمبود امکانات رفاهی و خدمات شهری نامناسب، کیفیت زندگی آنان را به‌شدت تحت تاثیر قرار می دهد. 
به عنوان یک شهروند املشی بر خود وظیفه می دانم که در مسیر توسعه فرهنگی ، اجتماعی گامی هرچند کوچک بردارم ، از اینرو با نگارش یادداشتی برای زادگاهم ، اذهان عمومی را به واقعیات ناخوشایند املش که سالمندی و رهاشدگی سالمندان در چرخه توسعه شهری و روستاییست نمونه ای از آن است را در فضای مجازی ترسیم می نمایم. 
در بخش شهری، شهرداری املش هنوز توجهی به مبلمان شهری ویژه سالمندان نکرده ، به گونه ای که نبود نیمکت‌ های استاندارد، مسیرهای دسترسی مناسب و فضاهای امن ، حضور سالمندان در خیابان‌ها و اماکن عمومی را محدود و رفت‌ و آمد آنان را دشوار نموده است. در بخش روستایی نیز کمبود مراکز خدماتی ، مراقبتی و تفریحی موجبات انزوا و کاهش مشارکت اجتماعی سالمندان را دامن می زند. 
علاوه بر این ، سیاست‌ های بهداشتی و مراقبتی ویژه سالمندان هنوز جایگاه مشخصی در برنامه‌های شهری و روستایی ندارند ؛ نبود برنامه‌های پایش مستمر سلامت ، مراکز مشاوره و خدمات بهداشتی تخصصی ، تهدیدی جدی برای سلامتی این قشر محسوب می‌شود. 
امروز بیش از هر زمان دیگری، نیازمند سیاست‌ گذاری مدون در جهت نگهداشت سالمندان و ارتقای رفاه اجتماعی آنان هستیم. ارائه مشوق‌ها و تسهیلات ویژه به خانواده‌ هایی که از سالمندان مراقبت می‌کنند، می‌تواند بخشی از این تلاش باشد. 
همچنین توسعه ورزش‌های همگانی برای میانسالان و سالمندان، علاوه بر ارتقای سلامت جسمی و روانی، به پیشگیری از بیماری‌ها و افزایش نشاط اجتماعی کمک می‌کند. 
یکی دیگر از ضرورت‌ها، آموزش گروه‌های سنی مختلف جامعه برای مواجهه با سالمندان و تکریم آنان است. ایجاد فرهنگ احترام و توجه به سالمندان، هم برای نسل حاضر و هم برای آینده جامعه اهمیت حیاتی دارد و باعث تعامل مثبت و انسانی میان نسل‌ ها می‌شود. 
اگر املش بخواهد جایگاه واقعی خود به‌ عنوان شهری با جمعیت سالمندی بالا را حفظ کند، باید برنامه‌ ای جامع و عملیاتی برای ارتقای کیفیت زندگی سالمندان تدوین کند؛ برنامه‌ای که از مبلمان شهری گرفته تا سیاست‌های بهداشتی، رفاهی و آموزشی، تمامی ابعاد زندگی سالمندان را پوشش دهد و آنان را در مرکز توجه جامعه قرار دهد.
به امید روزی که قدم زدن در کوچه ها و خیابان های املش ، ذوق دیدار سالمندانی قبراق را به همراه آورد ، نه یاس و افسوس از دیدن بزرگانی که روزی ارزش و اعتبار این شهر بودند اما در گذر زمان به پیرزنان و پیرمردان غمگین و ناتوان بدل شدند...