یک مطالعه جدید درباره اینکه آیا امواج تلفن همراه موجب سرطان مغز می‌شود به پاسخ‌های قطعی رسیده است.
به گزارش نیمرخ به نقل از ایسنا، یک مطالعه جدید شامل ۱۱ پژوهشگر از ۱۰ کشور سرانجام می‌تواند بحث‌ها در مورد امواج ساطع شده از تلفن همراه و ارتباط آن با ابتلا به سرطان را تمام کند.
رابطه بین استفاده از تلفن همراه و افزایش خطر ابتلا به سرطان مغز، بحثی است که تقریباً به اندازه عمر پیدایش تلفن‌های همراه قدمت دارد. اکنون یک مطالعه بزرگ که توسط سازمان بهداشت جهانی انجام و به تازگی منتشر شده است، می‌تواند به این پرسش پاسخ دهد.
در سال ۱۹۹۳ مردی از فلوریدا به نام دیوید رینارد(David Reynard) ادعا کرد که تشعشعات ناشی از استفاده از تلفن همراه در مرگ همسرش بر اثر سرطان مغز نقش داشته است. رینارد از شرکت NEC America که شرکت سازنده تلفن همراه همسرش بود، شکایت کرد و ادعا کرد که این تلفن به آنتنی مجهز است که قرار گرفتن در معرض تشعشعات مایکروویو به میزان بیش از حد و ناایمن در قسمتی از مغز که تومور در آن یافت شده است، به آن مربوط است.
با وجود اینکه این شکایت در سال ۱۹۹۵ رد شد، اما این پرونده پر سر و صدا کافی بود تا ایده تلفن‌های همراه سرطان‌زا را برای دهه‌ها در ذهن مردم ایجاد کند.
علاوه بر این ایده که تلفن‌های همراه با خطر ابتلا به سرطان مرتبط هستند، این واقعیت وجود داشت که سازمان بهداشت جهانی(WHO) به همراه آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان(IARC) در سال ۲۰۱۱ تشعشعات تلفن همراه را به عنوان یک سرطان‌زای احتمالی برای انسان طبقه‌بندی کردند.
سپس یک مطالعه روی جوندگان در سال ۲۰۱۶ به این نتیجه رسید که تشعشعات ساطع شده از این دستگاه‌ها باعث ایجاد سرطان در مغز و غدد فوق کلیوی موش‌ها می‌شود.
با این حال در طول این سال‌ها، ارتباط بین تشعشعات تلفن همراه و سرطان همیشه مبهم بوده است. اکنون سازمان بهداشت جهانی یک مطالعه بزرگ منتشر کرده است که احتمالاً این ابهام را برای همیشه برطرف خواهد کرد.
این مطالعه که توسط محققان آژانس حفاظت در برابر تشعشع و ایمنی هسته‌ای استرالیا(ARPANSA) هدایت شد، بیش از ۵۰۰۰ مطالعه دیگر را بررسی کرد و ۶۳ مورد را که بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۲۲ منتشر شده بود، در تجزیه و تحلیل نهایی خود نشان داد.
آنها به این نتیجه رسیدند که اگرچه استفاده از تلفن همراه در ۲۰ سال گذشته به شدت افزایش یافته است، اما افزایش مشابهی در ابتلا به سرطان‌های مغز یا سایر سرطان‌های سر و گردن، حتی در میان افرادی که بیش از ۱۰ سال است از تلفن همراه استفاده می‌کنند، مشاهده نشده است.
این مطالعه همچنین به بررسی قرار گرفتن در معرض امواج رادیویی از دکل‌های تلفن همراه و مشاغلی که در آن افراد در محل کار در معرض تشعشعات فرکانس رادیویی بیشتری قرار می‌گیرند، پرداخت و باز هم هیچ ارتباطی با افزایش خطر ابتلا به سرطان پیدا نکرد.
مارک الوود(Mark Elwood) پروفسور افتخاری اپیدمیولوژی سرطان در دانشگاه اوکلند که یکی از نویسندگان این مطالعه است، می‌گوید: این یک مرور و تجزیه و تحلیل ترکیبی از مطالعات است که ارزیابی می‌کند آیا فرکانس‌های رادیویی خطر ابتلا به سرطان را در افراد افزایش می‌دهند یا خیر.
فرکانس‌های رادیویی به انرژی الکترومغناطیسی در طول موج‌های ۳۰۰ هرتز تا ۳۰۰ گیگاهرتز اطلاق می‌شود که فرکانس و انرژی کمتری از نور مرئی دارند. از فرکانس‌های رادیویی برای تلفن‌های همراه و رادیو و تلویزیون استفاده می‌شود. همچنین در نمایشگرهای مراقبت از نوزادان، اتصالات وای فای، رادارها و بسیاری دیگر از مصارف صنعتی و پزشکی از آنها استفاده می‌شود.
یافته‌های جدید
محققان می‌گویند این یافته‌ها منطقی است، چرا که با توجه به اینکه کاربران در آمریکا به طور متوسط حدود ۴ ساعت و ۳۷ دقیقه در روز از تلفن همراه استفاده می‌کنند و داده‌های دیگر نیز نشان می‌دهند که در حال حاضر حدود سه چهارم جمعیت جهان از این دستگاه‌ها استفاده می‌کنند، این استفاده گسترده از تلفن‌های همراه اگر تشعشعاتی که ایجاد می‌کند سرطان‌زا باشد، انتظار می‌رود که شاهد افزایش چشمگیر سرطان‌های مغز باشیم، اما اینطور نیست.
در واقع محققان می‌گویند میزان ابتلا به سرطان مغز از سال ۱۹۸۲ تاکنون کم و بیش ثابت مانده است.
کن کاریپیدیس(Ken Karipidis) از اعضای این تیم پژوهشی می‌گوید: وقتی آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان(IARC) قرار گرفتن در معرض امواج رادیویی را به عنوان یک سرطان‌زای احتمالی برای انسان در سال ۲۰۱۱ طبقه‌بندی کرد، عمدتاً بر اساس شواهد محدود از مطالعات مشاهده‌ای انسانی بود، اما بر اساس مجموعه داده بسیار بزرگتری در مقایسه با آنچه که توسط IARC مورد بررسی قرار گرفته است که شامل مطالعات جدیدتر و جامع‌تر نیز می‌شود، ما می‌توانیم از این نتیجه جدید مطمئن‌تر باشیم که قرار گرفتن در معرض امواج رادیویی ناشی از فناوری بی‌سیم، خطری برای سلامت انسان ندارد.
یافته‌های این مطالعه در مجله Environmental International منتشر شده است.